Ο συλλογικός αυτός τόμος, απόρροια ερευνητικού προγράμματος που εκπονήθηκε από το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς για την ιστορία της χαρτοποιίας στην Ελλάδα κατά τον 19ο και 20ό αιώνα, εμπεριέχει οκτώ μελέτες που προσεγγίζουν το θέμα της ελληνικής χαρτοποιητικής. Παρουσιάζονται οι πρώιμες ερασιτεχνικές απόπειρες στον ελλαδικό χώρο κατά τον 19ο αιώνα ακολουθεί το πρώτο επιτυχημένο χαρτοποιητικό εργοστάσιο Βαρουξάκη (β΄ μισό 19ου αι.), το οποίο επιβίωσε μέχρι και τα μέσα του 20ού αιώνα, χάρη στη μετεξέλιξή του στην εταιρεία Ερμής. Eπίσης, καταγράφεται αναλυτικά η λειτουργία της Χαρτοποιίας Αιγίου (1924-1968), οι κτηριακές εγκαταστάσεις της, καθώς και η χαρτοποιητική ιστορία της Θεσσαλονίκης (1936-1990). Ο ανθρώπινος παράγοντας παρουσιάζεται καταρχάς μέσω των συνθηκών εργασίας των χαρτεργατών στη διάρκεια του 20ού αιώνα, των ειδικοτήτων και του βιοτικού τους επιπέδου κατά δεύτερον, μέσω της προσωπικής κατάθεσης και καταγραφής των εργασιακών εμπειριών ενός χημικού εργαζόμενου στη βιομηχανία χάρτου, ο οποίος προσεγγίζει με αμεσότητα και διεισδυτική ματιά την ιστορία της ελληνικής χαρτοβιομηχανίας.