«ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ - Μέλπω Αξιώτη»
στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού
και στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα
Το Πολιτιστικό Ίδρυμα Ομίλου Πειραιώς φιλοξενεί την επιτυχημένη παράσταση «Διαδρομές – Μέλπω Αξιώτη» στο Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού στη Σπάρτη, το Σάββατο 22 Μαρτίου (ώρα 21:00) και στο Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα στον Βόλο, το Σάββατο 29 Μαρτίου (ώρα 19:30).
Η ηθοποιός Σοφία Σεϊρλή υποδύεται την Μέλπω Αξιώτη, τη συγγραφέα της Γενιάς του ’30 με τον πολυκύμαντο βίο και τη μοντέρνα γραφή. Η παράσταση παρουσιάζει τη ζωή της Μ. Αξιώτη και, ταυτοχρόνως, συστήνει το έργο της. Η Σ. Σεϊρλή έχει γράψει το κείμενο του θεατρικού μονολόγου, η Μαρία Αλβανού έχει επιμεληθεί τη μουσική ενώ το βίντεο που προβάλλεται, στη διάρκεια της παράστασης, είναι του Χρήστου Δήμα.
Η είσοδος είναι δωρεάν (επιθυμητή η δήλωση συμμετοχής).
Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνήσουν με το Μουσείο Ελιάς και Ελληνικού Λαδιού στο τηλέφωνο 27310 89315 (καθημερινά, εκτός από Τρίτη, 10:00-17:00), με το Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα στο τηλέφωνο 24210 29844 (καθημερινά, εκτός από Τρίτη, 10:00-17:00), ή με την κ. Αλεξάνδρα Τράντα στο τηλέφωνο 210 3256927 (Δευτέρα-Παρασκευή, 9:00-17:00).
Η Μέλπω Αξιώτη, μια από τις πιο σημαντικές φωνές της ελληνικής λογοτεχνίας, γεννήθηκε το 1905 από πλούσια και επιφανή οικογένεια της Μυκόνου. Ο παππούς της υπήρξε μελετητής και μεταφραστής της ρωσικής φιλολογίας κι ο πατέρας της ίδρυσε το Ωδείο Πειραιώς.
Το πρώτο της βιβλίο "Δύσκολες Νύχτες" έλαβε το 1938 το βραβείο της καλύτερης γυναικείας πεζογραφίας. Έγινε κομμουνίστρια και έζησε 18 χρόνια στην εξορία (Παρίσι, Βερολίνο, Βαρσοβία, Σόφια). Το βιβλίο της "Εικοστός αιώνας" μεταφράστηκε σε πέντε ευρωπαϊκές γλώσσες και την έκανε διεθνώς γνωστή. Παράλληλα, κέρδισε τη φιλία και την εκτίμηση των πιο διακεκριμένων ευρωπαίων διανοούμενων της αριστεράς: του Λουί Αραγκόν, του Πολ Ελυάρ, του Πάμπλο Πικάσο, του Πάμπλο Νερούντα κ.ά.
Έζησε πάντα σε κάμαρες ξενοδοχείων, σε σπίτια φίλων που την φιλοξενούσαν, ποτέ σ' ένα δικό της σπίτι - είχε απαρνηθεί την περιουσία της, τίμημα της ιδεολογίας της κι αυτό. Πεθαίνει το 1973, στα 68 της χρόνια, σε οίκο ευγηρίας, κηδεύεται με έξοδα της εκδότριάς της, Νανάς Καλλιανέση, και μόνο μία πρωινή εφημερίδα κυκλοφορεί με την είδηση του θανάτου της. Η εκφορά σύντομη κι απλή (γράφει ο Μένης Κουμανταρέας), όπως απλή κρατήθηκε κι εκείνη σ' όλη της την ζωή. Παρόντες λίγοι ομότεχνοι, ξεχωρίζει ο Γιάννης Ρίτσος. Καθόλου βέβαια τα λογοτεχνικά σωματεία, οι παράτες και οι λόγοι της δεκάρας. Θα αργήσει να πάρει την θέση της.
Τα κείμενά της διδάσκονται στα πανεπιστήμια της Ευρώπης (Παρίσι, Βερολίνο, Ζυρίχη), τώρα και στα ελληνικά. Για το ιδιαίτερα προσωπικό ύφος της γραφής της, «αξεπέραστο πρότυπο για την ελληνική λογοτεχνία» είχε γράψει ο Γρηγόριος Ξενόπουλος.
